Afrodyta
Afrodyta (mit. grecka) – bogini miłości, piękności, kwiatów, ogrodów, gajów i wiosny. Pewnego dnia wyłoniła się z piany morskiej na Cyprze, a stamtąd poleciała na Olimp rydwanem zaprzężonym w gołębie. Pewnego razu zakochała się w Adonisie, ale tego rozszarpał dzik. Wtedy poprosiła Zeusa o jego wskrzeszenie. Od tej pory Adonis pół roku spędza w Hadesie, a pół z piękną Afrodytą. Afrodyta była żoną Hefajstosa. Zeus oddał kiedyś jej rękę boskiemu kowalowi. Było to nieszczęśliwe małżeństwo. Afrodyta lubiła towarzystwo, kwiaty, łąki, ogrody a Hefajstos tylko własną kuźnię. Każdy bóg wiedział też, że Afrodyta tak na prawdę miała romans z Aresem i to z nim zrodziła kilka bożków. Afrodyta wygrała złote jabłko rzucone przez Eris, boginię niezgody na ślubie Temidy. Jej przeciwniczkami były Hera i Atena. Spór miał rozrządzić Parys. Kiedy Afrodyta obiecała mu, że odda mu Helenę Trojańską wybrał boginię miłości.
Uważano, że Afrodyta zrodziła się z genitaliów odciętych od ciała Uranosa, kiedy Kronos ćwiartkował go swoim sierpem. W innej wersji Afrodyta była córką Dione i Zeusa. Oprócz tego według jeszcze innej wersji miała się zrodzić ze związku Uranosa i Hemery (dzień). Afrodycie towarzyszyły jej Charyty (boginie wdzięku) oraz Eros - bożek miłości.
Jej atrybutami był rydwan zaprzężony w gołębie, róża oraz mirt. Czczona była zwłaszcza przez kobiety, które widziały w niej patronkę małżeństwa. Ze względu na jej związek z morzem była czczona przez żeglarzy i w miastach portowych.
Starożytni nadawali Afrodycie różne przydomki: Afrogeneja – zrodzona z piany morskiej, Anadyomene (Ἀναδυομένη) – wynurzająca się z fal morskich, Cypryda (Kipryda) – od Cypru; Afrodyta Acidalia, Cytherea (Κυθήρεια), Despina (Δέσποινα), Kypris (Κύπρις), Epitragidia, Skotia (Σκοτία), Basilis (Βασιλίς), Persephaessa (Περσεφάεσσα), Pandemos (Πάνδημος), Urania, Apatura itp.