Mitologia Wiki

Ares (mit.grecka) - bóg krwawej, nieuzasadnionej wojny, czyli rozpoczętej z chęci zwiększenia terytorium Grecji lub ograbienia innych z bogactw. Także stał na czele bogów odpowiedzialnych za zło wojenne, czasem wywodzących się od niego. Uważa się go za syna Zeusa i Hery, brata Hefajstosa, Enyo, Hebe, Ejlejtyję i Eris oraz teoretycznie Ateny, Apollina, Artemidy, Hermesa i Dionizosa chociaż łączy ich tylko wspólny ojciec, nie matka.

Ze względu na jego złe funkcje, nie był zbyt szanowany, zarówno jak i w niebie, tak i na ziemi. O jego kulcie świadczą tylko kapliczki, natomiast na Olimpie Zeus pozwalał jedynie swej córce, Atenie dzierżyć jego najwspanialszą broń - piorun, podczas gdy jemu nie chciał pomóc, gdy ten został zraniony. 

Historia[]

W młodości nie objawiał żadnych magicznych zdolności, więc rodzice oddali go pod opiekę jednego z tytanów (według niektórych wersji Oready Thero). On też nic nie umiał, lecz wpoił mu przekonanie, że najlepsza jest wojna. Ares rzucał się w największe wiry walki, tratował, zabijał. W bitwie towarzyszyli mu Enyo, jego synowie Dejmos i Fobos oraz czasami Eris. Był okrutnym bogiem krwawej rzezi, zupełnie innym niż Atena, bogini wojny sprawiedliwej i strategii. Ares natomiast symbolizował wojnę nieokiełznaną i dziką. Starożytny tak też wyobrażali sobie jego krainę Trację, którą uważano za ziemię barbarzyńskie i niecywilizowane. Od Aresa pochodzą Amazonki - wojownicze plemię kobiet.

Ares miał kochankę, Afrodytę. Helios powiedział kiedyś to Hefajstosowi. Zazdrosny bóg-kowal rzucił na kochanków sieć, którą tylko on mógł podnieść i tak związanych bogów pokazał całemu Olimpowi. Gdy wreszcie sieć się podniosła Ares uciekł do swojej Tracji, a Afrodyta na Pylos.

Atena czuła do niego odrazę, raz zadała mu bolesną ranę (w dołek brzucha), on poszedł się poskarżyć Zeusowi, ale on też czuł do niego niechęć, więc mu nie pomógł. Musiał Ares iść do boskiego lekarza Pajeona, który poradził sobie z raną. Konflikt między Ateną, a Aresem można było zauważyć też w trakcie wojny trojańskiej. Ares przystąpił do niej po stronie Trojan za namową kochanki Afrodyty. Gdy walczył z Diomedesem ramię w ramię z Hektorem, Atena niewidzialna za sprawą magicznego hełmu Hadesa przechyliła boską włócznię, tak, że zeszła z poprawnego kursu. Ares stracił równowagę i został raniony przez Diomedesa. Zawstydzony uciekł na Olimp. Gdy wyzdrowiał zginął na wojnie jego syn, Askalafos. Ares chciał go pomścić i ruszył walczyć po stronie Greków tak bardzo, że nawet Zeus nie mógł go powstrzymać. Dokonała tego dopiero  Atena rzucając w boga wielkim głazem. Kolejny raz powstrzymała go, kiedy próbował pomóc swojemu synowi, Kyknosowi, który walczył z Heraklesem. Atena znów zmieniła tor włóczni Aresa, a Herakles ranił boga.

Na polecenie nimfy Dione, według jednej z wersji mitu matki Afrodyty, Aloadzi - Otos i Efialtes porwali Aresa i zamknęli go w trumnie z brązu. Bóg siedział tam trzynaście miesięcy do czasu, gdy macocha Aloadów nie powiedziała Hermesowi, gdzie jest Ares. Wtedy bóg złodziei go uwolnił.

Z Aresem wiążę się też mit o Areopagu, wzgórzu nazwanym jego imieniem. Ares zabił tam Halirrotiosa, syna Posejdona, gdy ten próbował zgwałcić córkę Aresa i Agraulos, Alkippę. Posejdon oskarżył Aresa przed trybunałem złożonym z bogów, ale sąd go uniewinnił.

Kadmos po zabiciu smoka będącego synem Aresa służył bogu osiem lat. Po upływie tego czasu został ożeniony z boginią Harmonią, córką Aresa.

Ares zabił Adonisa, kochanka Afrodyty z zazdrości o nią. Pauzaniasz pisał, że niektórzy powiadali iż Apollo zwyciężył w pierwszych igrzyskach olimpijskich z Hermesem w wyścigach, a z Aresem w boksie.

Gdy Hallirotios (syn Posejdona), chciał zgwałcić Alkippe (córkę Aresa), bóg wojny zstąpił na ziemię i zabił półboga. Gdy Posejdon się dowiedział o śmierci, swojego syn, chciał kary dla Aresa. Zeus, jednak zdecydował, że Ares miał prawa bronić córki. Wzgórze, na którym odbył się "proces" nadal istnieje, pod nazwą Areopag.

Kult Aresa[]

Kult Aresa nie był powszechny, bo Grecy go nie lubili, woleli mądrą i sprawiedliwą Atenę. Aresa otaczano wielką czcią w Sparcie, mieście wojowników. Ares uchodził tam za mężnego i odważnego boga z wielką maskulaturą i siłą. Składano mu ofiary z ludzi. Spartianie postawali nawet posąg Aresa zakuty w łańcuchy co miało symbolizować, że duch walki i zwycięstwo na zawsze pozostanie w Sparcie.

Odpowiednikiem Aresa w mitologii rzymskiej jest Mars.

Potomstwo Aresa[]

Kobieta Dzieci
Achiroe Siton
Aerope Aeropos
Afrodyta Dejmos, Fobos, Harmonia, Eros, Anteros, Himeros, Potos
Agraulos Alkippe
Altaja Meleagros
Astyoke Askalafos, Jalmenos
Atalante Partenopajos
Chione Flegias (bądź Dotis)
Demonike Euenos (bądź Sterope), Mylos, Pylos, Testios
Dormotea Styfelus
Dotis Flegias (bądź Chione)
Enyo Enyalios
Erynie/Telfuza smok z Teb
Fylomone Lykastos, Parrhassios
Amazonki
Kaldene Solymus
Kalliope lub Kallirhoe Mygdon, Edunos, Biston, Odomantos
Krytobule Pangaeus
Kyrene Diomedes, Crestone
Otrera Pentesileja, Hippolita, Antiopa, Melanippe
Parnassa/Aegina Sinope
Pelopia Kyknos (bądź Pyrene)
Protogeneja Oksylos
Pyrene Kyknos (bądź Pelopia)
Sete Bitys
Sterope Oinomaos, Euenos (bądź Demonike)
Teogone Tmolus
Terejne Trassa
Triteja Melanippos
matka nieznana Nisos, Dryas, Porteus, Tereus, Alkon, Lykos, Chalyps, Cheimarrhoos, Hyperbios
bez dzieci

Galeria[]