Bennu

Benu na barce słonecznej

Bennu (Benu, Pan Jubileuszy) – święty staroegipski ptak, uważany za duszę (Ba) boga; pierwowzór Feniksa. Był bogiem solarnym, związanym kolejno z Atumem, Re i Ozyrysem. Imię jego prawdopodobnie wywodziło się od słowa „weben” (wbn), co oznaczało „wznoszący się w blasku” lub „świecący, błyszczący”.

Czczony w Heliopolis, gdzie miał mieszkać wśród gałęzi świętej wierzby lub w Domu Benben. Był bóstwem pierwotnym, nie miał swojego stwórcy, podobnie jak Atum czy Re, pojawił się na początku wszechświata, krążąc nad wodami praoceanu Nun, z którego następnie wyłonił się pierwszy kawałek stałego lądu – prawzgórek benben.

Miał zdolność odradzania się co 500 lat i stąd się wziął jego przydomek – Pan Jubileuszy. W okresie wzrostu popularności Ozyrysa został włączony w krąg bóstw związanych z mitem ozyriackim, stając się duszą Ozyrysa. Odnawianie Bennu stało się manifestacją odradzania się Ozyrysa.

W czasach Starego Państwa przedstawiany w Heliopolis prawdopodobnie jako pliszka żółta. Reprezentował wówczas boga-stworzyciela Atuma. Od czasów Średniego Państwa był przedstawiany w postaci czapli, z długimi nogami i dziobem oraz dwoma piórami wyrastającymi z tylnej części głowy oraz z czerwonym lub złotym upierzeniem. Niekiedy miał koronę atef na głowie. Są także jego wizerunki w postaci ptaka z głową ludzką. Dowodzi to, że uważano go za osobne bóstwo, a nie tylko za część osobowości innych bogów.