Mitologia Wiki
Advertisement

Chała, Chały, Ały (mit. słowiańska) - Demony powietrzne z czasów pogańskich znane na słowiańszczyźnie południowej wywołujące gradobicie i niszczące uprawy, znane z atakowania słońca pożerając je (zaćmienie słońca), by ostatecznie wypluć oraz kąsania księżyca wywołując jego krwawienie i zjawisko krwawego księżyca. Ich odpowiednikami u Słowian Zachodnich i Wschodnich są Grady i Płanetniki. Wyobrażano ich sobie, jako uskrzydlone węże.

Chały dosiadały czarne chmury burzowe i prowadziły między sobą nieustanne wojny i walki, w trakcie których obrzucały siebie lodem, który spadał na ziemie tym samym czyniąc na niej spustoszenie. Były zaprzysiężonymi wrogami niebiańskich Żmijów (Zapewnię też samego Peruna), których atakowały wywołując burze, w trakcie której zawsze zostawali pokonani i zrzucani na ziemie (podobnie jak Czarty), gdzie przybierali postać zwierzęcą lub ludzką dalej czyniąc zło, a mógł ich rozpoznać tylko wybraniec-kapłan (Żerca? Wołchw?) znany, jako osoba o sześciu palcach. Będąc dalej "żywymi" w świecie śmiertelników i mając dalej swe demoniczno-powietrzne moce, starając im jak najbardziej ubliżyć, wywołują swym tańcem wichry, które niszczą wszystko, co stanie im na drodze. By ich ostatecznie zgładzić należało rzucić w taki wicher wcześniej poświęconym nożem.

Advertisement