Chimera (gr. Χίμαιρα, Chímaira) – w mitologii greckiej ziejący ogniem, zdeformowany potwór, potomstwo Echidny i Tyfona. Zazwyczaj przyjmuje się, że miała głowę lwa, ciało smoka, o żywym wężu zamiast ogona i kozią głową wyrastającą z grzbietu.
Opisy w różny sposób przedstawiają tego potwora. Np. w „Iliadzie” czytamy, iż to Amisodar, król Licji:
straszną Chimajrę
niegdyś na zło ludzi wielu wykarmił i wyhodował.
(Iliada 16, 328-329)
Gdzie indziej widzimy:
Chimajrę niepokonaną,
która swój ród wywodziła od bogów, a nie od ludzi.
Z przodu lwem była, od tyłu wężem, a kozą pośrodku,
strasznie zionącą potężnym, płomiennym ogniem zagłady.
(Iliada 6, 180-182)
Inne opisy mówią o stworze o dwóch głowach kozy i lwa oraz o ogonie węża czy smoka. W dzisiejszej fantastyce ma postać skrzydlatego smoka o trzech różnych głowach: lwa, kozy i węża/smoka.
Została pokonana przez Bellerofonta na skrzydlatym koniu – Pegazie, który „zabił Chimajrę, ufając bożym wyrokom” (Iliada 6, 183) na rozkaz Jobatesa, króla Licji. Bellerofont przeleciał nad Chimajrą, rażąc ją strzałami z łuku, po czym udało mu się wrazić Chimajrze oszczep w gardło. Pocisk miał ostrze z ołowiu, który stopił się w ogniu buchającym z paszczy i zalał jej wnętrzności.
Zdaniem R. Gravesa, Chimajra była symbolem trójdzielnego roku Wielkiej Bogini – lew oznaczał wiosnę, koza – lato, a wąż – zimę.
Dosyć podobnym potworem do Chimery wydaje się być mantikora nie kiedy uznawana za potomstwo chimery.
Litelatura[]
- Homer - Iliada
- Rick Riordan - Złodziej Pioruna