Egida

Egida w formie płaszcza przedstawiona na rzeźbie Fidiasza, Atenie Lesbijskiej

Egida - tarcza (według niektórych wersji: płaszcz) Zeusa oraz Ateny, którą król bogów zrobił ze skóry kozy Amaltei, która go wychowywała, lecz zmarła. Tego puklerza nic nie było w stanie przebić. Według innej wersji została ona wykuta przez Hefajstosa. była ona podobno powiązana w jakiś sposób z Aix, córką Heliosa.

Historia

Egida była bronią Zeusa, której używał w raz z Piorunami. Używał jej podczas wojny ze swoim ojcem Kronosem, tytanomachii. Została zrobiona ze skóry już zmarłej kozy Amaltei, która karmiła i wychowywała małego króla bogów w grodzie na górze Ida na krecie. Ponieważ koza była dawniej nimfą i karmiła podopiecznego ambrozją i nektarem, broni tej nic nie mogło przebić. Według Wergiliusza Egidę wykuli starsi Cyklopi, których Zeus wraz z rodzeństwem uwolnił z otchłani Tartaru. Jeszcze inne wersja mówią, że broń wykuł Hefajstos. Po tym jak Perseusz podarował Atenie głowę jednej z Gorgon, Meduzy, bogini mądrości umieściła ją na tarczy, przez co wrogowie dosłownie kamienieli na jej widok.

Według innych podań Egida to był płaszcz zrobiony, podobnie jak tarcza ze skóry Amaltei. Według mitu Atena, z którą Zeus dzielił tarczę/płaszcz oderwała jego mały kawa, a jako, że należał do bogini to miał wielki rozmiar i umieściła go na posągu Pallas Ateny upamiętniający jej przyjaciółkę, Pallas.

Etymologia

• Grecka nazwa Egidy, αιγίς tłumaczy się jako kozia skóra, co odnosi się do tego, że Egida powstała ze skóry Amaltei.

• We współczesnym języku polskim do dziś funkcjonuje związek frazeologiczny „pod egidą” oznaczający pod opieką, przewodnictwem.

Literatura

• W seriach autorstwa Ricka Riordana opowiadających o półbogach żyjących w dzisiejszym świecie, drugoplanowa bohaterka, córka Zeusa, Thalia Grace posiada kopię Egidy, którą odstrasza wrogów i zamienia się w bransoletkę w formie łańcuszka.
• W książce autorstwa Roberta Gravesa, Mity greckie, autor twierdzi, że Egida w swym libijskim sensie była szamańskim woreczkiem zawierającym różne przedmioty rytualne, noszącym potwora o potwornym obliczu węża o włosach przypominających kły i wystającym językiem, który był miał odstraszyć niewtajemniczonych. W tym kontekście Graves identyfikuje Egidę jako wyraźnie należącą najpierw do Ateny.