Gorgony (mit. grecka) – potwory kobiece, uchodziły za córki Forkosa i Keto. Potrafiły one zamieniać ludzi w kamień wzrokiem, dlatego czasami przedstawiane były na frontach budowli w prośbie o ochronę. Z tego samego powodu ich wizerunku umieszczano na tarczach (np. tarcza Heraklesa, Egida Ateny) i zbrojach. Kojarzono je z ochroną, z odpędzaniem zła, chociaż stanowiły jeszcze większe zło. Były to potwory o złotych skrzydłach, miedzianych szponach, zębach jak kły wilka i wężami zamiast włosów. Uosabiały strach. Ich imiona to: Steno, Euriale i Meduza. Homer piszę, że żyły na Oceanie Zachodnim niedaleko Nyks i Hesperyd, ale w późniejszej tradycji za ich dom uznawano Libię.
Jedna tylko Gorgona, Meduza była śmiertelna. Została ona zabita przez herosa Perseusza, a jej głowa trafiła na Egidę Ateny.
Kult Gorgon w greckich wierzeniach ludowych przetrwał w niektórych elementach nawet do czasów dzisiejszych.