Hipogryf to skrzyżowanie gryfa z klaczą. Jest zbliżony budową do gryfa. Posiada głowę olbrzymiego sokoła z ostrym, długim dziobem o potężnej sile, ma opierzoną szyję, a tuż nad łopatkami wyrastają mu skrzydła. Przednie nogi także są opierzone, a zamiast kopyt ma długie pazury. Mniej więcej w połowie grzbietu pióra przechodzą w błyszczącą sierść i reszta ciała jest zdecydowanie końska. Zad ma (według zapisów starożytnych) prostokątny kształt, a tylne nogi są mocno umięśnione. Zwykle występują białe i szare, rzadziej brązowe, a prawie niespotykane są całkowicie czarne.
Pierwsze wzmianki o hipogryfie pochodzą z poematu Olranda Szalonego.