Mitologia egipska

Mitologia egipska – mitologia panująca w Egipcie aż do nadejścia chrześcijaństwa i islamu. Rozwijana przez ponad trzy tysiąclecia istnienia kultury staroegipskiej.

Bogowie

Początkowo w Egipcie uznawano wielu bogów. Wyobrażenia podlegały zmianom w zależności od sytuacji politycznej w Egipcie, dominującej grupy i jej przywódcy, postaci bogów były łączone i zmieniane.

Główne wierzenia z wczesnego okresu formalizowały 5 wyraźnych grup terytorialnych, wykrystalizowanych z wcześniejszych wierzeń miejscowych:

• dziewiątka (Ennead) z Heliopolis, której głównym bogiem był Atum

• ósemka (Ogdoad) z Hermopolis, której głównym bogiem był Re

• Chnum-Satis-Anukis triada z Elefantyny, gdzie głównym bogiem był Chnum

• Amon-Mut-Chonsu triada z Teb, gdzie głównym bogiem był Amon

• Ptah-Sechmet-Nefertum triada Memfis, niezwykła o tyle, że bogowie nie byli powiązani przed sformalizowaniem triady, nadrzędnym bogiem był Ptah

W końcowej fazie, kiedy Egipt znalazł się pod wpływem helleńskim, pozostała triada: Ozyrys, Izyda i Horus oraz ich wróg Set. Każda część triady miała własny ośrodek kultu. Jednak nawet na tym etapie łączenie trwało, Ozyrys i Horus stawali się aspektami tej samej postaci. Cała sytuacja zmierzała w kierunku monoteizmu. Wcześniejsze próby wprowadzenia monoteizmu, przez wybranie jednego z bogów a odrzucenie pozostałych nie powiodły się.

W wierzeniach egipskich ludzka dusza istnieje również po śmierci ciała. W celu zachowania tożsamości w istnieniu po śmierci, ciało było balsamowane i mumifikowane. Ciała były tymczasowo umieszczane w trzcinowych trumnach w bardzo gorącym piasku, co szybko wysuszało zwłoki i zapobiegało rozkładowi. Później następował pogrzeb. W późniejszych czasach zaczęły powstawać drewniane groby, rytuały i reguły pochówku były rozbudowywane, komplikował się sposób mumifikacji. Balsamowanie zostało wynalezione w okresie Czwartej Dynastii. Usuwano wszystkie miękkie tkanki, a powstałe miejsca wypełniano natronem.

Istotną rolę odgrywała Księga Umarłych – zbiór prawie dwustu magicznych tekstów, rysunków i pieśni, dopasowywanych każdorazowo do osoby zmarłego, mających ułatwić mu przejście do świata pośmiertnego. W niektórych grobach Księga Zmarłych jest również wymalowana na ścianach.

Według późniejszych wierzeń, dusza zmarłego zostaje przyprowadzona przed oblicze Anubisa, a ciężar jego serca – zapisu moralności – jest porównywany z ciężarem pióra Maat – bogini prawdy, sprawiedliwości i porządku. Jeśli wynik wypadnie na korzyść zmarłego, to zmarły jest prowadzony przez Horusa do Ozyrysa, w przeciwnym wypadku jest pożerany przez Ammit (por. Am-heh) – pożeraczkę grzeszników o głowie krokodyla, tułowiu geparda i zadzie hipopotama.

Prabogowie

W Egipcie Prabogowie jest na od wrót ziemia i niebo

Szu ( Powietrze )

Tefnut ( Wilgoć)

Nut ( Niebo )

Gereb ( Ziemia )

Bogowie egipscy

• Aken
• Aker
• Amaunet (Amonet)
• Ammit(Pożeraczka)
• Amon
• Amphiaraos
• Anat (Asztarte)
• Anedżdti
• Anti
• Anubis
• Anuket
• Apis
• Aton
• Attar
• Atum
• Baal
• Ba-Neb-Dżeb
• Bastet
• Bastriks
• Bata
• Bes
• Betiou
• Chenti (Imenty)
• Chepri
• Chnum
• Chonsu
• Duamutef
• Dżeserhotep
• Geb
• Hapi
• Hapi
• Hathor
• Heket
• Horus (Harpokrates)
• Horus Stary
• Huh
• Imachuemanch
• Imset
• Isdes
• Izyda (Isis)
• Isis-Sothis (Isis-Sothis-Hathor)
• Kebehsenuf
• Maat
• Min
• Montu
• Mut
• Nechbet
• Nefertum
• Neftyda
• Neith
• Nun
• Nepri
• Nut (Neuht)
• Onuris
• Ozyrys
• Pachet
• Ptah
• Re (Ra)
• Re-Horachte
• Renenutet
• Satis
• Sechmet
• Set (Seth)
• Sobek
• Sokar (Sokaris)
• Szu
• Sothis
• Tefnut
• Tenemu
• Tfeni
• Toeris
• Thot (Tot)
• Tatenen
• Unefer
• Unut
• Upuaut
• Wadżet (Uadżit)

Inne boskie byty

• Ammit
• Apis
• Apophis
• Bennu
• Feniks
• Ruti
• Tenemujt