Ozyrys - (Isir lub Iszir) (mit. egipska) - syn egipskiego boga ziemi - Geba i bogini personifikującej niebo - Nut.Urodził się pierwszego Dnia Demonów - 27 grudnia. Jego dziadkiem i babcią były z kolei bóstwa powstałe z śliny przedwiecznego boga słońca Re, który zaistniał z własnej woli - Szu i Tefun. Stał się pierwszym faraonem i nauczycielem, który nauczył ulepionych przez Chnuma z gliny ludzi, jak uprawiać ziemie i przekazał im wiedzę na temat wytwarzania chleba i wina.
Miał on dwie siostry - Izydę i Neftydę oraz jednego brata - Seta. Pobrał się z pierwszą siostrą i mieli wspólne dziecko o głowie sokoła, któremu nadali imię Horus, ale Neftyda urodziła mu Anubisa, chociaż mógł on być synem Seta, który był prawowitym mężem Neftydy.
Po swej śmierci i ożywieniu, przestał panować na ziemi i stał się właścicielem zaświatów - Pól Jaru.
Opis[]
Przedstawiany był w postaci człowieka w koronie atef na głowie z insygniami władzy królewskiej w dłoniach - berłem heka, symbolizującym władzę, oraz biczem neheh, symbolizującym wieczność, spowity w bandaże na kształt mumii z twarzą malowaną zielonym kolorem. Symbolem Ozyrysa był filar Dżed. Jego personifikacją było lunarne bóstwo Jah. Głównymi ośrodkami kultu były Abydos i Busiris.
Historia Ozyrysa[]
Przed wiekami nauczył ludzi uprawy roli i był królem Egiptu. Został zabity przez swojego zazdrosnego brata Seta, a jego ciało zostało posiekane na kawałki i porozrzucane po całym Nilu. Potem jednak Izyda znalazła i z pomocą Anubisa poskładała w mumię wszystkie części ciała Ozyrysa z wyjątkiem prącia - organ ten bowiem zaginął na dnie Nilu(ten epizod gwarantował i tłumaczył żyzne wylewy rzeki) - dlatego Izyda zastąpiła go złotym fallusem. Ozyrys nie mógł żyć na ziemi, ale żył w zaświatach.
Z biegiem czasu przemienił się w uniwersalnego boga - najważniejszy przejaw panteistycznego bytu.