Mitologia Wiki
Weles


Aktualnie znajdujesz się na stronie, gdzie są zawarte treści, które nie muszą być zgodne z prawdą. Jeżeli będziemy mieli pewność, że opisywany Bóg lub istota albo coś, co jest tutaj zawarte naprawdę pojawiało się w jakiejkolwiek mitologii i zostało poprawnie opisane, ta informacja zniknie.
Uwaga! Niepewność!

Poroniec (mit. słowiańska) - fikcyjna istota demoniczna, w którą wierzyli Słowianie na obszarze całej Słowiańszczyzny. Uważano, że jest złowrogą/złowrogim ludziom zjawą/stworzeniem, zazdroszczącym/zazdroszcząca im życia, które on/ona nie miał(a) szansy mieć. Były jednymi z potężniejszych demonów w mitologii słowiańskiej, kwalifikującym się jako demon powietrzny, wodny, leśny i domowy. Jeden ze szczególnie złośliwych demonów

Tym demonem stawała się dusza poronionego lub spędzonego płodu, a także martwego, świeżo narodzonego noworotka albo dziecko zabite niedługo po przyjściu na świat, nie pochowane zgodnie ze zwyczajem. Mogła nim zostać zarówno dziewczyna, jak i chłopiec, lecz męskie i żeńskie porońce niczym się nie różniły od siebie.

Ludność tak bardzo się ich bała, że aby nie doszło do jego powstania, narzuciła kobietą w ciąży i tym w czasie połogu wiele reguł, których musieli przestrzegać, jak np. m.in. zakaz zaglądania przez nie do studni i czerpania z niej wody, zakaz wychodzenia z noworodkiem z domu (zwłaszcza na pole) i odbywania stosunków płciowych. Nowo narodzone dziecko poddawano szeregowi praktyk magicznych, jak wycieranie go wiechciem słomy. Dopiero po upływie szóstego tygodnia życia wyprowadzano położnicę, a dziecko stawało się człowiekiem i nadawano mu imię.



Jeżeli już doszło do poronienia, najlepszą możliwością był zakopanie płodu pod progiem domostwa, żeby wylęgł się z niego przyjazny Kłobuk, a nie poroniec.

W późniejszym czasie zaczęto uważać, że tym stworem może zostać dziecko, które specjalnie zostało zabite, a po przyjęciu chrztu mówiono, że jest tym samym demonem, co niechrzcielec.