Svafa (Sváfa, Sváva) - w mitologii nordyckiej jedna z Walkirii służących einherjerom w Walhalli. Była córką króla Eylimi' ego. W związku z tym prawdopodobnie była ciotką od strony matki Sigurda.
Jej imię oznaczało "przynoszącą sen". Wydaje się też, że może oznaczać Swebię, czyli starożytną wschodnią część Germanii.
Z Walkirią wiąże się pewien mit o synie Hjörvarðra. Norweski król - Hjörvarðr i Sigrlinn z Sváfalandu (Swebii?) mieli bardzo cichego syna, który nie miał imienia. Kiedy dorósł, pewnego dnia siedząc na wzgórzu ujrzał dziewięć Walkirii jadących konno po niebie, z których Svafa była najpiękniejsza.
Svafa nadała mu imię Helgi i spytała, czy nie chciałby dostać jakiegoś prezentu, skoro miał nowe imię (co było z zwyczaju). On odpowiedział, że nie chce nic oprócz Svafy. Walkiria powiedziała mu o miejscu, gdzie był miecz z wygrawerowanymi wężami i runami. Svafa dała mu jego imię i odtąd chroniła go przed niebezpieczeństwem zawsze w czasie jego bitew.
Po wsławieniu się w walce Helgi udał się do króla Eylimi' ego, aby prosić go o rękę jego córki. Król zgodził się i tak Svafa wyszła za Helgi' ego. Choć byli małżeństwem, ona została ze swoim ojcem, a on nadal walczył.
Syn króla Hróðmara - Álfr, chciał pomścić ojca i wyzwał Helgi' ego na pojedynek w Sigarsvoll. W trakcie pojedynku Helgi otrzymał śmiertelną ranę w wyniku klątwy trollki i Álfr wygrał. Helgi jeszcze przed śmiercią chciał zobaczyć Svafę i posłał swojego kompana, Sigarra, do króla Eylimi' ego. Przed odejściem Helgi pyta Svafę, czy ta nie wyjdzie za jego brata - Heðinna. Helgi został pomszczony.
Zarówno Helgi, jak i Svafa odrodzili się i kontynuowali swoje przygody. Svafa jako Sigrun, a Helgi jako Helgi Hundingsbane.