Taranis (mit. celtycka) - Bóstwo o cechach gromowładnych, czczone jako jeden z trzech najwyższych bogów przez plemiona celtyckich Galów, chodź ślady jego kultu istnieją także na wyspach brytyjskich i w Paneonii, jak i na całym obszarze bytowania kultur celtyckich. Zapewnię pełnił funkcje nadrzędną, jako bóg łączony z grzmotami i piorunami (por. helleński Zeus, rzymski Jowisz, słowiański Perun, bałtowski Perkun) lub przynajmniej posiadał wysoką pozycje (por. południowogermański Donar, nordycki Thor). W ,,Pharsali" rzymskiego poety Lukana pojawia się wraz z Teutasem i Esusem.
Relacje rzymskie potwierdzają istnienie boga gromowładnego nazywanego Taranisem, któremu składano w ofierze ludzi po przez powieszenie na drzewie lub poderżnięcie gardła. Jest przyrównywany przez Interpreto Romano do rzymskiego boga burz i jasności - Jowisza lub łączony z innym celtyckim bóstwem - Ambisagrusem. Jego symbolem było koło (reprezentujące cykl roczny) oraz zapewnię orzeł i piorun. Do dziś w języku bretońskim lub walijskim słowo taran oznacza piorun. Nazwę -*Taranis próbuje się wywodzić od protoceltyckiego -*Toranos ("grzmot").