(→Przebieg bitwy: z na Z) Znaczniki: VisualEditor apiedit |
(Dodawanie kategorii) |
||
| (Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 11: | Linia 11: | ||
Kronos pozostał sam na szczycie nieboskłonu, broniąc swojego tronu, gdyż nawet jego małżonka i siostra [[Rea]] go opuściła. Dzięki sile [[Cyklopi|cyklopów]] i sturękich Zeus wdarł się na szczyt nieboskłonu i zdołał stanąć do osobistej walki ze swoim ojcem. Po ciężkim starciu, które zniszczyło duży obszar Ziemi pod walczącymi, Zeus statecznie uderzył swojego ojca piorunem i strącił go głęboko na [[Elizjum|pola elizejskie]]. |
Kronos pozostał sam na szczycie nieboskłonu, broniąc swojego tronu, gdyż nawet jego małżonka i siostra [[Rea]] go opuściła. Dzięki sile [[Cyklopi|cyklopów]] i sturękich Zeus wdarł się na szczyt nieboskłonu i zdołał stanąć do osobistej walki ze swoim ojcem. Po ciężkim starciu, które zniszczyło duży obszar Ziemi pod walczącymi, Zeus statecznie uderzył swojego ojca piorunem i strącił go głęboko na [[Elizjum|pola elizejskie]]. |
||
| + | |||
| + | == Stanie po stronach == |
||
| + | |||
| + | === Po stronie Kronosa: === |
||
| + | * [[Japet]] |
||
| + | * [[Hyperion]] |
||
| + | * [[Kojos]] |
||
| + | * [[Krios]] |
||
| + | * [[Atlas]] |
||
| + | * [[Kalipso]] |
||
| + | |||
| + | === Po stronie bogów === |
||
| + | * [[Rea]] |
||
| + | * [[Tea]] |
||
| + | * [[Temida]] |
||
| + | * [[Fojbe (tytanida)|Fojbe ]] |
||
| + | |||
| + | * [[Empiteusz]] |
||
| + | * [[Zelos]] |
||
| + | * [[Nike]] |
||
| + | * [[Kratos]] |
||
| + | * [[Bia]] |
||
| + | * [[Styks]] |
||
| + | * [[Hekate]] |
||
| + | |||
== Wynik == |
== Wynik == |
||
Oficjalne zakończenie tytanomachii nastąpiło, gdy w ranek po obaleniu Kronosa (które wydarzyło się o północy) bogowie podzielili między siebie świat następująco: Zeus wziął niebiosa i rządy nad wszystkimi bogami, [[Posejdon]] morza i oceany, [[Hades]] (oszukany przez Zeusa) ponure otchłanie Podziemia, [[Demeter]] zaopiekowała się samą ziemią i jej urodzajem, [[Hestia]] śmiertelnikami, a [[Hera]] światem emocji i odczuć. |
Oficjalne zakończenie tytanomachii nastąpiło, gdy w ranek po obaleniu Kronosa (które wydarzyło się o północy) bogowie podzielili między siebie świat następująco: Zeus wziął niebiosa i rządy nad wszystkimi bogami, [[Posejdon]] morza i oceany, [[Hades]] (oszukany przez Zeusa) ponure otchłanie Podziemia, [[Demeter]] zaopiekowała się samą ziemią i jej urodzajem, [[Hestia]] śmiertelnikami, a [[Hera]] światem emocji i odczuć. |
||
| Linia 16: | Linia 41: | ||
Wprawdzie był to oficjalny koniec tytanomachii, gdyż wszyscy tytani zostali pokonani, jednak owe starcie kładło się cieniem na najbliższe lata. Wkrótce przeciwko Zeusowi wystąpili [[Giganci (mitologia grecka)|giganci]] - nowe pokolenie bogów mające zakończyć panowanie Olimpijczyków, tak jak niegdyś zrobili to bogowie olimpijscy z tytanami. Giganci byli naturalnie niewrażliwi na boską moc, jednak z pomocą półboga, [[Herakles]]a bogowie pokonali gigantów. |
Wprawdzie był to oficjalny koniec tytanomachii, gdyż wszyscy tytani zostali pokonani, jednak owe starcie kładło się cieniem na najbliższe lata. Wkrótce przeciwko Zeusowi wystąpili [[Giganci (mitologia grecka)|giganci]] - nowe pokolenie bogów mające zakończyć panowanie Olimpijczyków, tak jak niegdyś zrobili to bogowie olimpijscy z tytanami. Giganci byli naturalnie niewrażliwi na boską moc, jednak z pomocą półboga, [[Herakles]]a bogowie pokonali gigantów. |
||
| + | ==<nowiki/>== |
||
Rozgniewana [[Gaja]] urodziła wówczas najpotężniejszego z potworów - demona [[Tyfon]]a, boga huraganu. Mimo iż większość bogów uciekła do Egiptu, Zeus zdołał pokonać bestię i przygniótł go Etną, ponieważ [[Tyfon]] - choć pozbawiony mocy - nadal stanowił zagrożenie dla świata. |
Rozgniewana [[Gaja]] urodziła wówczas najpotężniejszego z potworów - demona [[Tyfon]]a, boga huraganu. Mimo iż większość bogów uciekła do Egiptu, Zeus zdołał pokonać bestię i przygniótł go Etną, ponieważ [[Tyfon]] - choć pozbawiony mocy - nadal stanowił zagrożenie dla świata. |
||
[[Kategoria:Mitologia grecka]] |
[[Kategoria:Mitologia grecka]] |
||
[[Kategoria:Bitwy]] |
[[Kategoria:Bitwy]] |
||
| + | [[Kategoria:Wojny]] |
||
Aktualna wersja na dzień 09:03, 26 sie 2018
Tytanomachia – w mitologii greckiej wojna bogów z tytanami.
Początek
Kronos, po obaleniu Uranosa bał się, że i on zostanie pokonany przez swego najmłodszego syna, dlatego pożerał swoje dzieci zaraz po narodzinach. Bogowie ci przetrwali, ponieważ byli w końcu nieśmiertelni i dojrzewali w żołądku Kronosa. Po raz szósty Rea, żona Kronosa wydała potomstwo. Nie chciała, aby kolejne jej dziecko zostało zjedzone. Nazywało się Zeus. Rea oddała je pod opiekę kozie (lub nimfie) Amaltei. Chciała przygotować swojego synka do wojny z tytanami. Kiedy Zeus osiągnął wiek dorosły szykował się do walki. Lepszy pomysł podsunęła mu Metyda, jego póżniejsza żona. Zeus podstępem podał Kronosowi środek na wymioty, a ten zwymiotował swoje potomstwo: Posejdona, Hadesa, Hestię, Herę oraz Demeter. Zeus zabrał ich wszystkich na Olimp i zrobił sobię tam warownię bogów. Walka była nierówna. Tytani swoją siedzibę mieli na górze Othrys. Zeus wykonał sobie ze skóry zmarłej kozy Amaltei swoją tarczę, Egidę.
Przebieg bitwy
Z łatwością dostał się na szczyt Olimpu i jednym uderzeniem powalił Posejdona, a następnie kilkoma ciosami położył na łopatki Hadesa. Gdy już zamierzał pozbawić czci osamotnione boginie, Zeus strącił piorunami czterech tytanów podtrzymujących nieboskłon. Atlas postanowił ratować świat i czym prędzej spędził w dół niebiańskiej góry i przystając w Afryce, zatrzymał sklepienie niebieskie na swoich barkach. Gdy Zeus to ujrzał, uznał, że jest to dla Atlasa należyta kara za walczenie przeciwko Olimpijczykom. Atlas trzyma sklepienie na swoich barkach do dziś.
Kronos pozostał sam na szczycie nieboskłonu, broniąc swojego tronu, gdyż nawet jego małżonka i siostra Rea go opuściła. Dzięki sile cyklopów i sturękich Zeus wdarł się na szczyt nieboskłonu i zdołał stanąć do osobistej walki ze swoim ojcem. Po ciężkim starciu, które zniszczyło duży obszar Ziemi pod walczącymi, Zeus statecznie uderzył swojego ojca piorunem i strącił go głęboko na pola elizejskie.
Stanie po stronach
Po stronie Kronosa:
Po stronie bogów
Wynik
Oficjalne zakończenie tytanomachii nastąpiło, gdy w ranek po obaleniu Kronosa (które wydarzyło się o północy) bogowie podzielili między siebie świat następująco: Zeus wziął niebiosa i rządy nad wszystkimi bogami, Posejdon morza i oceany, Hades (oszukany przez Zeusa) ponure otchłanie Podziemia, Demeter zaopiekowała się samą ziemią i jej urodzajem, Hestia śmiertelnikami, a Hera światem emocji i odczuć.
Wprawdzie był to oficjalny koniec tytanomachii, gdyż wszyscy tytani zostali pokonani, jednak owe starcie kładło się cieniem na najbliższe lata. Wkrótce przeciwko Zeusowi wystąpili giganci - nowe pokolenie bogów mające zakończyć panowanie Olimpijczyków, tak jak niegdyś zrobili to bogowie olimpijscy z tytanami. Giganci byli naturalnie niewrażliwi na boską moc, jednak z pomocą półboga, Heraklesa bogowie pokonali gigantów.
Rozgniewana Gaja urodziła wówczas najpotężniejszego z potworów - demona Tyfona, boga huraganu. Mimo iż większość bogów uciekła do Egiptu, Zeus zdołał pokonać bestię i przygniótł go Etną, ponieważ Tyfon - choć pozbawiony mocy - nadal stanowił zagrożenie dla świata.