Zefir

Zefir (mit. grecka) – bóg i uosobienie wiatru zachodniego, syn Astrajosa i Eos. Uważany także za boga łagodnego wiatru. Jego rzymski odpowiednik to Fawoniusz.

Uchodził za syna tytana Astrajosa i tytanidy Eos oraz za brata Fosforosa (Hesperosa; personifikacji planety Wenus), niektórych gwiazd (personifikacji gwiazd), Boreasza, Eurosa, Notosa, przypuszczalnie także Apeliotesa, Kajkiasa, Lipsa, Skirona (personifikacji wiatrów). Ze swoją żoną, nimfą Chloris, spłodził syna Karposa (gr. owoc), a z harpią Podarge – Ksantosa (gr. płowy) i Baliosa (gr. srokacz) – nieśmiertelne konie Achillesa. Według jednej z wersji miał z boginią Iris (uchodziła za jego kochankę lub żonę) syna Erosa albo Potosa.

Przyczynił się do śmierci Hiacynta (Hiakintos), pięknego młodzieńca. O jego względy rywalizował z bogiem Apollinem. Uprowadził piękną Psyche do siedziby boga Erosa. Jego kult był rozpowszechniony wśród żeglarzy i rolników. Składano mu w ofierze czarnego barana, koguta. W sztuce przedstawiany jest zwykle jako młody mężczyzna z wielkimi skrzydłami u ramion, lekko ubrany (lub nagi), z kwiatami, najczęściej w towarzystwie nimfy Chloris.